2011/05/26
2011/05/25
ARRATOIAK KOLOREZ JOSITA
Gaurko antzerkiak:
Arratoien asanblada (3. Maila)
Koloreen eztabaida (3. Maila)
Jostun ausart txikia (2. Maila)
Arratoien asanblada
Titino, Ramona, Perez, Ramon, Neska, beste saguak, katua
Agertzen da Ramona andra eta leku guztietatik bilatzen du.
Titino
Egun on, Ramona andra! Kezkatua al zaude?
Ramona
Titino
Kezkatuta
Nola? Perez ez dago? Katuarekin topo ez egitea espero dut!
Ramona
Ai ama!
Perez korrika sartzen da. Ramonak besarkazen du.
Perez
Netatuta
Azkenik etxean nago! Ze susto, katuak eman didana! Ia ia buztana gabe geratzen naiz.
Ramona
Lehengo katua lotia zen eta lasai- lasai bici ginen. Baina oraingoa….
Titino
Pasaden astean gure bi lehengusuak jan zituen.
Ramona
Gosez eta itxita egon behar gara. Ez gauez, ez egunez ez naiz ateratzen.
Perez
Amaitu dira kexak! Berehala zerbait egun behar dugu.
Titino
Alai
Badakit!! Arratoen asanblada egin behar da.
Perez
Hori da ideia ona!
Titino Oihukatzen
Etorri, etorri!! Asanblada daukagu!!!
Beste sagu batzuk agertzen dira. Mahai bat ateratzen dute. Eta izkanbila sorteen da.
Titino
Kanpaia astinduz
Isildu! Isildu mezedez!!
Isiltzen dira.
Ramon
Mahiaren gainean oihukatzen
Hemendik aurrera asanbladako lehendakaria izando naiz eta….. ( hasten dira hitz egiten besteok)
Perez
haserre
Harira, harira!!!
Katura! Esan nahi duzu, ezta?
Sagu batzuek
Batera
Nahi dut hitz egin!
Eta nik!
Nik hitz egin nahi dut!
Baita nik ere!
Nik mesedez!
Titino Kanpaia astinduz.
Ramon
Esan nahi nuen bezala… Hemen gaude bilduta, erabakitzeko ser egiten dugun.
Hasten dira baxu hitz egiten.
Perez
Ni! Hitza eskatzen du.
Sagu batzuk
Hitz egin, hitz egin!!
Perez
Urduri
Ba…ni…. La…gunak
Sagu batzuk
Jesarri!
Isildu!
Ez daukazu ezer esateko!
Ramon
Errespetua mesedez. Titinok hitz egingo du.
Titino
Katua lotzea idea ona ematen du.
Sagu batzuk
Denak batera
Hori ezin da!
Oso zaila da!
Txikiak gara!
Ramon
Denok batera hitz egiten baduzue ez gara ados jarriko!
Neska lasaia
Hitz egin nahi dut
Ramon
Zer??
Neska
Nire ustez pintura botatzea oinetan idea ona da, horrela jakingo dugu ia pasatu den a la ez.
Sagu batzuk
Idea oso ona!
Ez dago txarto!!
Primeran!!
Kanpaia astindu.
Titino
Perez
Orduan goardiak egondo dira, abisatzeko.
Saguak hankekin lurrean ematen dute
Sagu batzuk
Katuak goardiak jango ditu!!
Zelako idea txarra!
Pentsatu behar da hobeto!
Kanpaia. Neska berrio hitz egin nahi du.
Neska
Eta kaskabiloa jartzen diogu?
Sagu batzuk
Bai!! Jakina!!
Ideia oso ona!!
Gora Neska!!!
Txaloka hasten dira.
Ramon
Denok ados? ( Altxatzen dute besoa)
Egingo dugu!
Perez
Baina… Nork jarrito dio?
Sagu batzuk
Hori bada arazoa!
Arazo itzela!
Denok isil isilik. Kezkatutak.
Nik katarroa daukat (doministuku egin)
Ni lodia naiz eta ezin dut korrika egin
Ni hain argala naiz …..
Ez dut piperrik ikusten!
Oinetako mina daukat...
Beldurtuta nago!
Ramon
Lasai, lasai!
Sagu batzuk
Isilik egoteko!
Ahoa itxi!
Zu besterik ez duzu hitz egin nahi!
Saguak hemendik bestera korrika egiten.
Katua agertzen da
Perez
Oihukatzen
Katuaaaaaa, estera!!!!!!
Denok desargertzen dira
Katua
Sagu hauek zer uste dute, ni arrapatzea? Hori ez da normala, nik jango ditut. Hori bai!!!!
Koloreen eztabaida
Erdi borobilean loreak eserita lurrean. Koloreak satzen dira, eta epaileak erdian eserita. Koloreak beren izenak aipatu, bata bestari oihukatzen bere izena
EPAILEA
-Nahiko! Zer gertatzen da?
URDINA
-Epaile jauna, ni urdina kolorea naiz, jendaren favoritoena.
GORRIA
-Epaile jauna, ni gorria naiz, maitasunaren kolorea.
-Ni horia naiz, berotasunaren kolorea.
BERDEA
-Epaile jauna, ni berdea naiz, itxaropenaren kolorea naiz.
ZURIA
Ni zuria naiz, bakearen sinboloa naiz.
BELTZA
-Epaile jauna, beltza naiz, begi guztietan nago, eta argia erakartzen dit.
EPAILEA
-Baina zergatik zaudete eztabaidatzen?
URDINA
-Epaile jauna, naturan nago, bai zeruan, bai itsasoetan.
LORE URDINA altxatzen da
-Barkatu, zerbait esan nahi…
URDINA loreari kentzen
-Lore urdinak oso politak dira zelaietan. Hain polita naiz, urdina, besteon baina inportanteagoa naiz.
GORRIA Urdinera begiratzen
-Ze lore urdin… gorriekin ez dira konparatuz!! Fruto gorriak ere politeenak dira lorategian!
LORE GORRIA altxatzen da
-Bai, baina ere……
GORRIA loreari kentzen
-Epaile jauna, umeek asko maite naute, beraien arropa, jostailuetan nago, mundo kolorerik onena naiz.
HORIA Gorriari begiratzen
-Harritzekoa da!! Lore horiek ere jendeari erakatzen diote.
LORE HORIA
-Baina nire ustez….
HORIA loreari kentzen
-Jauna, eguzkiaren kolorea naiz, urrearena, eta gizarte behar dituzten gauza beharrezkoak.
BERDEA
-Epaile jauna, natura ia ia osoa verdea da. Ez dago loretegirik verde kolorea ez daukana.
LORE BERDEA
-Hori egia da, baina…
BERDEA loreari ahoa estaltzen
-Ni bizitzaren kolorea naiz.
-Ni argiena naiz, nigan veste kolore guztiak isladatzen dira.
LORE ZURIA
-Esan beharra daukat….
ZURIA loreari ukondokoa ematen
-Ilargia zuria da, eta horregatik onena naiz.
BELTZA
-Barkatu, baina ni gabe kolore zuria ez zen sortuko.Lurra beltza naturaren ama da.
LORE BELTZA
-Zergatik ez diguzue entzuten?
BELTZA loreari kentzen
-Ikatza aberastasuna da, gaua beltza da, hauxe da onena naizela.
ZURIA beltzari
-Zikina!
BELTZA zuriari
-Garbi!!
Kolore guztiak eztabaidatzen daude, iskanbilak sortzen ari dira, artilezko pilotak botatzen diote elkarri. Bapatean korapiloa eginda daude.
EPAILEA
-Nahiko, nahiko da!!!!Entzun dugun guztia txorakeria baino ez da. Denok naturan zaudete, denok beharrezkoak zarete.
Benetan gustatuko litzaizuke lore guztiak kolore bakarrekoak izatea? Desberdintasunean edertasuna dago. Denok oso inportanteak zarete. Zergaitik ez diezue entzuten?
LORE URDINA
-Lorategia lorez beteta ikustea munduko irudi politeena da.
LORE GORRIA
-Lorategiak bihotza alaitzen du, usaimena, ikusmenaren bidez.
LORE HORIA
-Ez dira zuhaitz bakarreko hostoak edo fruituak polita egiten dutenak, baizik zuhaitz askokoak.
LORE BERDEA
-Gizartean arrazako asko daude, kolore desberdinak, baina denok bihotzean berdin.
LORE ZURIA
-Desberdintasuna musika bezalakoa da, ordenean eta jarraian armonía sortzen da.
LORE BELTZA
-Gogoratu lorategian hain veste lore, hain beste kolore, poza sentitu!!
Denok alai-alai, eta lagunak izaten badoaz ( Abesten ).
JOSTUN AUSARTA
Narratzaileak: Udako goiz batetan, jostun txiki bat, gelditu gabe
humore onez josi eta josi ari zen bere etxeko leiho
ondoan. Bapatean, nekazari bat kaletik pasatu zen
mermelada gozo eskaintzen:
Nekazaria - Mermelada gozoooo! Mermelada merkeee!!! Zapore
guztietako mermelada!
hori nik erosteko.
Nekazaria - Marrubi gozoenekin prestatu dut nik nire etxean.
Jostuna - Ummm, marrubizkoa, gehien gustatzen zaidan
mermelada! Emaidazu mermelada lau goilarakada,
mesedez.
Nekazaria - Lau goilarakada? lau pote esan nahi duzu, ezta?
Jostuna - Bai zera, nahikotxo daukat lau goilarakadekin.
Nekazaria - Bai zarela zeken , tori zure mermelada, eman 9
zentimo.
Jostuna - Tori 10 zentimo eta geratu bueltekin.
Nekazaria - Mila esker eskuzabal halako hori!
Narratzaileak: nekazaria amorruz beterik, erosketa handiago espero baitzuen.jostunaren etxetik joan zen.
Jostuna - Mermelada ogi xerra batean zabaldu dut dastatzeko,
baina aurrena lana bukatzea nahiago dut.
Narratzaileak: Mermelada freskuaren usain gozoa gela guztian
zabaldu zen eta euli multzo bat mermelada
frogatzera abiatu ziren.
Jostuna - Eh, nork gonbidatu zaituzte? Alde hemendik! Alde
hemendik! Zuekin akabatuko dut. PLAS!!!! Bat, bi,
hiru, lau, bost, sei eta zazpi, ZAZPI KOLPE BATEAN HIL
DITUT!
( Bikote bat pasatzen dira hortik)
Bikotea 1 - Berak bakarrik egin du! Oso ausarta izan da.
Bikotea 2 - Zer egin du berak bakarrik?
Bikotea 1 - Zazpi Erraldoi batera hil dituela?
Jostuna - Nola? Eh, nik ……. zera………
Bikoteak 1-2- - Herriko indartsuena, herriko ausartena, Gora gure jostuna! GORA!!!!
Narratzaileak: Herriko jendeak zazpi erraldoi hil zituela pentsatzen
hasi ziren, baina BAI ZERA, zazpi euli besterik ez ziren.
Hasieran gure jostuna gaizki zegoen baina gero……
Jostuna - Zazpi erraldoi hil ditut, oso indartsua naiz!. Gerriko
batean idatziko dut munduak jakin dezan.
Narratzaileak: Esan eta egin, hartu zuen bere gerriko berria eta
mundua ezagutzera joan zen. Baina bat batean…
Jostuna: Egunon! munduan zehar nabil ogro guztiak akabatzeko
asmoz, nik zazpi hil ditut kolpe batean!
Erraldoia 1 - Ja ja ja zazpi hil badituzu ni baino indartsuago
izango zara.
Jostuna - Baaai!, egin apustu bat nirekin.
Erraldoia 1 - Bale, harri bana botako dugu ea nork bidaliko duen
urrutien.
Narratzailea - Ogroak harri bat hartu zuen baina gure jostunak
txori bat hartu zuen harri bat zela esanez.
Erraldoia 1 – Hara, egia da! Oso indartsua zara! Etorri nirekin, nire
anaiek zu ezagutzeko.
Narratzailea – Biak, ogroak bizi ziren etxera joan ziren, eta ogroei
izatea. Horregaitik berarekin akabatzea pentsatu
zuten.
Ogroak 2 – Akabatu behar dugu jostun madarikatu honekin!
Ogroak 3 – Bai, bai ezin da munduan bizi gu baino indartsuagoa dena.
Ogroa 4 – Gauean, lo egiten duen bitartean makila handi batekin
joko dugu.
Ogroak – Hala egingo dugu, jajaja.
Narratzailea – Jostunak dena entzun zuen eta gauerako ideia bat
bururatu zitzaion.
Jostuna - Ohe azpian jarriko naiz
Ogroak – Ixilidu, ez egin zaratarik! Plis, plas, pon pun,
Teloia itxi
Narratzailea – Hurrengo goizean, ogroak gozaltzen ari ziren
Jostuna - Egun on , lagunak!
Ogroak – Ahhh, goazen hemendik! Ahhhhhh
Jostuna - Jajaja Bai beldurtiak diren! Banoa mundua ezagutzera.
Pajeak – kaixo, zu zara jostun txiki famatu hori?
Jostuna – Bai, neu naiz. Zer ba?
Pajeak – Gure erregeak bidali gaitu zure bila, jauregiaren hurbiletik
bizi diren bi ogro zuk akabatzeko.
Jostuna - Bale, goazen errege – erreginarengana.
Jostuna – Errege, erregina (agurtu moduan)
Errege-erregina – Komentatu digute zuk zazpi ogro hil dituzula
kolpe batean.
Jostuna – Bai, eta beste lau ospa egiten lortu egin dut.
Erregea - Gure basoan bizi diren bi erreldoiengandik libratzen
bagaituzu gure alaba emango dizugu emaztetzat. Ehun
zaldun izango dituzu lagunzaile.
Jostuna - Egia esan , ez dut laguntzarik behar. Kolpe batez zazpi
hiltzen dituenak ez du inoren beharrik bi hiltzeko. Agur.
Erregea – erregina – Agur
Narratzailea – Jostuna basoan sartu zen inolako beldurrik gabe. Eta
hor aurkitu zituen bi ogroak lotan.
Jostuna - Hemen izkutatuko naiz. (Harri bat bota dio bati)
Ogroa 5 – Eh , zegraitik jo nauzu?
Ogroa 6 – Nik ez dizut ezer egin. Ametsetan ibiliko zinen. Egizu lo!
Jostuna – Jajaja (Beste bati harri bat)
Ogroa 6 – Zergaitik jotzen nauzu zuk orain?
Ogroa 5 – Bai zera! Nik ez dizut ezer egin!
Ogroa 6– Bai!
Ogroa 5 – Ez!
Ogroa 6 – Baietz!
Ogroa 5 – Ezetz!
Ogroa 6 – Baaaaa, emango dizut zaplastada bat ¡
Ogroa 5 – Ehhh? Ba, tori zu beste bat!
Ogroa 6 – Uhmmmm, haserretzen ari naiz, emango dizut ostikada bat, tori!
Ogroa 5 – Ay!!!! Nik ere emango dizut bat.
Ogroa 5 eta 6 – Ba, orain begira zer egingo dizudan!
Narratzailea – Elkarren aurka hasi ziren borrokan, halako indarrez
non biek lurrean bukatu baitzuten, nekearen nekez
hilda.
Jostuna - Zaldunak etorri!
Zaldunak – Zuk bakarrik harrapatu al dituzu? Bai ausarta eta
indartsua zaren!
Jostuna – Eraman itzazue bi ogro hauek kalabozora eta ni errege eta
erreginarengana joango naiz.
Narratzailea: Handik laster ezkondu ziren eta erresuma osoan 7
egunez ospatu zen gertakari hori. Egun hartatik
aurrera bake eta zorion garaia izan zen.
2011/05/24
DIRUA ETXEAN
Gaurko antzerkiak:
Gure etxea (4. Maila)
Diruak sendatu du (6. Maila)
GURE ETXEA (4. MAILA)
NARRATZAILE 2: Zuhaitzak gogor eta sendo hazten ziren, lore ederrak zeuden, tximeletak lorez lore ibiltzen ziren eta haien habiak zuhaitzetan zeukaten txoriek denak alaitzen zituzten beraien txorrotxioekin.
NARRATZAILE 3: Baina egun batean bi arkitekto egundoko itxuraz leku hartatik agertu ziren lurrak miatzeko asmoz.
ARKITEKTO 1: Begira! Leku hau ezin hobea da eraikitzaileak agindutako apartamentuak eraikitzeko! Gure laguna ez da damutuko!
ARKITEKTO 2: Egia da! Izugarri gustatuko zaio eta seguru apartamentuak eraiki eta gero hainbat txalet eraikitzeko eskatuko digu.
ARKITEKTO 1: Ba ekin lanari! Ezin da denbora galdu. Egurgileei deitu behar diegu zuhaitzak botatzera etortzeko.
ARKITEKTO 2: Lasai, oraintxe bertan jarriko naiz harremanetan haiekin bihar bertan hasteko.(MUGIKORRA HARTZEN DU ETA DEIA EGITEN DU)
NARRATZAILE 5: Esan eta egin. Arkitektoek ahalik eta lasterren hasi nahi zuten, horregatik egurgileei deitu zieten tokia garbitzeko, hau da zuhaitzak eta zuhaizkak botatzeko eta holan tokia prest egongo zen bertan eraikitzeko.
NARRATZAILE 1: Baina basoko animaliek arkitektoen arteko elkarrizketa entzun zuten eta ez zitzaien gustatu bat ere ez beraien etxea hondatuta ikustearen ideia eta… ikusiko duzue zer egin zuten
AZERIA: Lagunak, berri txarrak ditugu: gure etxea hondatu nahi dute luxuzko apartamentuak eta txalet batzuk eraikitzeko!!!
TXORIA: Eta prisa daukate, bihar bertan hasi nahi dute zuhaitzak mozten! Non biziko gara?
TXIMELETA 1: Eta baso barik geratzen bagara, lorerik gabe ere geratuko gara. Non hegaldatuko gara? Non pausatuko gara?
ERLEA: Eta guk lorerik gabe, nondik aterako dugu nektarra eztia egiteko eta gure aberaskak betetzeko?
TXIMELETA 2: Zer krudelak diren pertsonak! Baina guk zer egin dezakegu haien kontra borrokatzeko?
AZERI: Elkarrekin egon behar gara eta elkarrekin borrokatu! Laster egurgileak haien aizkorekin etorriko dira!
TXORIA: Eta denon artean basoarekin eta mendiarekin akabatzea galaraztuko diegu eta gure etxea defendituko dugu!
TXIMELETAK: Ezin da denbora galdu! Has gaitezen azkar!
ERLEA: Ekin lanari! bertan gozo egin/gelditu
(Denak eszenatokitik desagertzen dira. Teloia isten da)
NARRATZAILE 2: Animaliek gizakien kontra borrokatzeko planak prestatzen zituzten bitartean, egurgileak, arkitektoek deituta, agertu ziren basoan zuhaitzak mozteko asmoz.
NARRATZAILE 3: Eta eraikitzaileek ba zeukaten prestatuta hondeatzaileak eta kamioiak zementuz beteta obrak hasteko. Baina ezin zuten imajinatu zuhaitzek, landareek eta animaliek antolatu nahi zutena beraien etxea babesteko…
EGURGILE 1: Goazen laguna! Arkitektoek eta eraikitzaileek eraikitzen hasi nahi dute lehen bait lehen. Gure lana amaituko dugu ahalik eta lasterren.
EGURGILE 2: Arrazoia duzu, makinak eta zementua prestatuta dago guk amaitu bezain pronto hasteko. Ez galdu denbora , ba.
(HARTZEN DUTE AIZKORA ETA ZUHAITZAK HAZTEN DIRA MOZTEN)
NARRATZAILE 4: Egurgileek dena prest zeukaten lanean hasteko eta bat batean bi tximeleta agertu ziren hegoak gogor astinduz.
(TXIMELETAK SARTZEN DIRA EGURGILEEN KONTRA HEGOAK MUGITUZ)
TXIMELETA 1: Nola ausartzen zarete ehun urtetik gorako zuhaitz hauek hondatzeko?
EGURGILE 1: Egiten dugu agintzen digutena. Gure lana da, etxekoei dirua eraman behar diegu eta oso ederrak izan arren, zuhaitzak mozteagatik ordaintzen digute. Hasi behar gara denbora galdu gabe.
TXIMELETA 2: Lotsagabeak! Zer egin dugu holan jokatzeko zuek gure kontra?
(EGURGILEAK INGURATZEN HASTEN DIRA ETA ZARATA BATZUK ENTZUTEN DIRA)
EGURGILE 2: Ez gara beldur, oso ausartak gara eta.
NARRATZAILE 5: Egurgileak tximeletei entzun gabe lan egiteko moduan zeuden baina momentu horretan zuhaitzak adarrak mugitzen hasi ziren eta animaliak pinaburuak eta ezkurrak botatzen hasi ziren, eta egurgileak beldurtzen hasi ziren.
ZUHAITZ 1: Nola ausartzen zarete gure adarrak moztera? Ba dira gure besoak, gure hankak. Hondatzen bagaituzue, natura hondatzen duzue.
ZUHAITZ 2: Zuhaitzak ba dira beharrezkoak gizakiarentzat. Fruituak ematen dizkizuegu zuek elikatzeko eta itzala zuek eguzkitik babesteko.
UNTXI: Joan zaitezte eta ez itzuli berriro!
ERLEA: Natura badago babesteko eta ez hondatzeko.
TXORIA: Pentsatu duzue zenbat izaki bizidun uzten duzue aterperik gabe eta jatekorik gabe?
EGURGILE 1: Ondo pentsatuta, arrazoia duzue. Basoa hondatzea ez dauka zentzurik.
EGURGILE 2: Baina, ea ulertzen diguzuen, guk gure lana ondo egin nahi genuen. Mesedez ez egin minik.
AZERIA: Bale. Ikusten duzuenez jendeak hitz egiten du konponbideak bilatzeko. Ez dizuegu minik egingo baina arkitektuekin eta eraikitzaileekin hitz egin behar duzue gure basoan eraikitzeko ideia hori burutik kentzeko.
(TELOIA ISTEN DA)
NARRATZAILE 1: Egurgileak, damututa, ados egon ziren zuhaitz eta animaliekin, baina aldi berean, beldur ziren, ez zekitelako nola esan arkitektoei eta eraikitzaileei ez zutela akabatuko mendiarekin
(AGERTZEN DIRA EGURGILEAK ARKITEKTU ETA ERAIKITZAILEEKIN BILDUTA)
EGURGILE 1: Jaunak, esan nahi dizuegu bidali zeniguten lana ezin izan dugula bete.
EGURGILE 2: Egia esan jaunak, ez dago ondo. Pentsatu duzue zuek bota nahi duzuen basoko animalia eta landaretaz?
ARKITEKTU 1: Baina, egurgile jaunak, eraikitzaileek badaukate prestatuta makina guztiak obrak hasteko.
ERAIKITZAILEA: Egia da, ba daukagu jende asko interesatuta gure apartamentuak erosteko bai asteburuetan bai oporretan etortzeko.
ARKITEKTU 2: Hori da, eta dendak, supermerkatuak eta kasinoak ipintzeko…
ERAIKITZAILE 2: Gizakia ez da konformatzen daukanarekin eta mendia eta hondartza inbaditu nahi du.
EGURGILE 1: Guk badakigu baina haiek ez gintuzten utzi basoa mozten.
ARKITEKTUAK + ERAIKITZAILEA: Eta, nortzuk dira haiek?
EGURGILE 2: Basoko zuhaitzak eta animaliak!
EGURGILE 1: Zuhaitzen mozketa hasi baino lehenago eraso ziguten!
ERAIKITZAILE 1: Zelako lelokeria! Nik neuk moztuko ditut zuhaitz guztiak!
ARKITEKTU 2: Eta guk lagunduko zaituztegu!
(DESAGERTZEN DIRA ESZENATOKITIK ZUHAITZAK MOZTEKO ASMOZ)
(TELOIA ISTEN DA)
NARRATZAILE 2: Bostak joan ziren azkar basora baina heldu zirenean ikusi zuten zein polita zegoen mendia udaberrian.
(EGUZKIA ATERATZEN DA ETA ESZENATOKIA ZEHARKATZEN DU LOREEN AURREAN)
(ARKITEKTUEK ETA ERAIKITZAILEE LILURATUTA GELDITZEN DIRA PAISAIARI BEGIRA)
(ATZEAN ANIMALIA GUZTIAK DAUDE)
LORE 1: Zuen jokaerari buruz hausnartzea komeni zaizue, edertasun hori ikusiz gero gai izando zarete berarekin akabatzeko?
ARKITEKTU 1: Ez kikildu. Zuhaitz asko daude! animalia asko daude! ez dio inporta batzuekin amaitzen ba dugu!
LORE 2: Gizakiak ere Naturan parte hartzen du. Denok tren berean goaz eta ezin dugu jokatu gure kontra.
ARKITEKTU 2: Ez egin kasu, eraikitzaile jaunak, basoa oso handia da. Basoaren zati txiki bat hondoratzea ez dauka inportantziarik.
LORE 3: Pentsatu behar duzue ea merezi duen horrelako leku bat hondatzea eraikitzeko zerbait beharrezkoa ez den a eta min handia egin dezakeena.
ERAIKITZAILE 1: Kendu hortik azeritxo! Ez gaituzu geldituko!
AZERIA: Izango zarete zoriontsuago kentzen badiguzue gure etxea?
ARKITEKTU 2: Aberatsak izan nahi dugu eta horretarako apartamentu asko saldu behar dira. Gainontzekoa ez digu inporta.
AZERIA: Zuek nahi izan duzue! Aurrera lagunok, aurrera gure planarekin!
UNTXIA: Basoa elkartuta irabazi arte!!!
NARRATZAILE 3: Orduan basoko animalia guztiak batu ziren hondamen hori gelditzeko: zuhaitzak hasi ziren adarrak gogor mugitzen, untxiek piñaburuak eta ezkurrak botatzen zizkieten, erleek ziztatzen zieten, tximeletek molestatzen zituzten hegoekin.
NARRATZAILE 4: Eta azeriak, loreen laguntzarekin, lotu zituen arkitektuak eta eraikitzailea eta haiek benetako beldurra zer zen ezagutu zuten eta hasi ziren damutzen ikustean nola izaki haiek elkartu ziren eta nola irabazi zuten.
AZERIA: Ikasi duzue lezioa?
ARKITEKTU 1: Noski, zuen amiltasunatik ikasi dugu.
ERAIKITZAILE 1: Orain ulertzen dugu Natura errespetatzeak merezi duela eta naturaren izaki guztiak gogoan izateak ere bai.
ERLEA: Hemendik aurrera beste modu batez begiratuko diguzue?
ARKITEKTU 2: Hori baino gehiago: babestuko zaituztegu. Ez dugu inoiz ahastuko arazoak konpontzeko parte guztiekin hitz egin behar dela.
ERAIKITZAILE 1: Hemendik aurrera zainduko zaituztegu, Eta gure eraikuntzetan zuhaitzak eta landareak landatuko ditugu zuen hiriko senideak babesa edukitzeko eta pisuen arteko loreak politak egoteko.
NARRATZAILE 5: Azeriek eta animaliek askatu zituzten arkitektuak eta eraikitzaileak eta hauek loreak, zuhaitzak eta animaliak agurtu zituzten menditik betirako joan baino lehenago. Lortu zuen ulertzen eraikitu ahal zela natura arriskuan jarri barik.
NARRATZAILE 1: Arazoa denontzat konpondu zen eta bakea eta harmonia itzuli ziren basora. Gizakia konturatu zen ingurumena zaindu, babestu eta errespetatu egin behar dela.
(DENAK ATERATZEN DIRA AGURTZERA)
(TELOIA ISTEN DA)
DIRUAK SENDATU DU (6. MAILA)
Baserri batetako sukaldean dauden tirabira eta istorio xelebreak kontatzen dira. Zapatari trakets bat eta diru-kontuak ederki entzuten dituen aitona gor baten artekoak batez ere.
PERTSONAIAK
Aita
Ama
Aitona
Amona
Izeba
Alaba
Umea
Emakumea
Koplaria
Josetxo
Apaiza
Kontxixi
(Sukalde zahar batean aitona-amonak, gurasoak eta izeba ari dira lanean: aitona artoa aletzen; amona eta izeba irakurtzen; aita, zapataria, zapatak konpontzen; eta ama galtzerdiak konpontzen.)
Ama Horregatik zaude orain hain okertuta.
Amona Okerra bai, baina burua zuzen, e, zuzen.
Aitona Zer, gizen?
Amona Gizen ez, zuzen, zuzen.
Aitona A! Goizen.
Aita Ni ere okertuko naiz martxa honetan.
Ama Bai, egunean oinetako pare bat ere ez duzu konpontzen eta.
Aita Zuk zer uste duzu, oinetakoak konpontzea taloak erretzea dela?
Ama Ez, errezagoa.
Aita Errezagoa?
Ama Noski. Zuk utzitakoak nik bukatu izan ditut behin baino gehiagotan.
( Alaba sartzen da soinekoa eskuan duela)
Izeba Nora zoaz orain, Iñaxi?
Alaba Festara, izeba; ez al dakizu Orexako festak direla? Ama, hau plantxatzen denbora asko behar al duzu?
Ama Ez, baina zuk ere ez duzu asko behar eta nik baino sasoi hobea daukazu.
Amona Horixe, hartu plantxa eta hasi! Jesus, Mari eta Jose, nik plantxatu ditudan arropa pilak.
Aita Baita nik ere.
Amona Zuk, zuk plantxatu? Bai, ipurdi azpiko kojina.
Aitona Zer, mina?
Amona Mina ez, kojina, kojina.
Aitona A! Fina.
(Umea sartzen da sukaldean)
Umea Aita, propina emango al didazu kontu bat esaten badizut?
Aita Zer kontu? Tira, tira, esan azkar.
Umea Josetxo, neska batekin ikusi dudala.
Amona San Donato! Dagoeneko neska batekin.
Aita Josetxo, zure anaia? Eta non ikusi duzu?
Umea Herriko plazan, Iturraldeko Ramonarekin.
Amona San Donato! Herriko plazan gainera. Zer zurrumurru ote daude herrian.
Alaba Tira amona, orain ez da lehengo konturik eta.
Umea Propina, aita.
Aita Zer propina eta zer arraio. Zoaz kalera hemendik.
Izeba Lotsak ez du behintzat galduko ume hau.
Umea Joe, hurrengo batean ez dizut ezer kontatuko.
(Atera egiten da)
Amona Lotsagabea.
Aitona Zer, labea?
Amona Labea ez, lotsagabea, lotsagabea.
Aitona A! Loa baino hobea.
(Atea jo dute)
Emakumea Erabat kezkatuta natorkizue gaurkoan, ikusitakoa ikusi ondoren.
Ama Eta zer ikusi duzu ba, Joakina?
Emakumea Gure garaian ez zen holako konturik, gaur egun berriz.
Izeba Gaur zer?
Aita Txakurren bat ikusi al duzu zapatak jantzita?
Aita Gure semeak ez du zapata faltarik izan, horretarako nago ni.
Emakumea Zapatak bazituen bai, baina neska bat bere inguruan.
Amona San Donato! Herri osoa guri begira.
Aitona Zer, mendira?
Amona Mendira ez, begira, begira.
Aitona A! Sokatira.
Alaba Eta zer gertatzen da? Bi gazte elkarrekin ikusi dituzulako arnasa hartu ezinik jarrita.
Ama Ez zaitez kezkatu horregatik, Joakina. Zer kalte ikusten duzu bi gazte hizketan egotean?
Alaba Zulo guztietatik begira zaude zer ikusiko zain.
Emakumea Beno, zuek jakin beharreko kontua zela iruditu zait eta horregatik kontatu dizuet. Konpondu al dituzu nire zapatak?
Aita Bai, hementxe dituzu.
Emakumea Mila esker, Jainkoak ordainduko dizkizu.
(Joan egiten da)
Aita Jainkoak ordaindu? Jainkoak konpondu al dizkio zapatak honi?
Alaba (Haserre) Dena gaizki ikusten du horrek. (Amak soineko plantxatua ematen dio eta janztera joaten da)
Koplaria Besteen inbiditan
herriko gaiak kontari
etxez-etxe nahasten ditu
kontu txoro ugari.
(Kontxixi agertzen da)
Kontxixi Ai, ai, ai, ai! Hau ere niri gertatu behar zitzaidan.
Izeba Zer duzu Kontxixi, min hartu al duzu?
Ama Etxeko zakurrak ez zizun ba helduko?
Kontxixi Ez, ez, zuen txakurrak asko maite nau, gaur ere ogi kozkor bat eman diot.
Ama Ba nengoen ba ni.
Izeba Jakiteko gogoz nago oraintxe. Zen gertatu zaizu?
Kontxixi Ez zenuke berehalakoan asmatuko.
Aita Ibili dantzan, hamabi urte dituzulakoan.
Kontxixi Zaude isilik, alferrontzi arraioa, erru osoa zurea da ta.
Aita Hara, berriz. Isilik egon izan banintz....
Kontxixi Gogoratuko zarete goizean nola eraman dudan zapata parea ustez konponduta.
Denak Bai, bai.
(Iltzea erakusten die)
Amona Nolako iltzetzarra, zorrotza gainera.
Aitona Zer, niñera?
Amona Niñera ez, gainera, gainera.
Aitona A! Bainera.
Aita Tira, tira, hori kolpe batekin konponduko dut nik.
Kontxixi Zapata bai, eta nire hanka? Ai, ai....
Aita Kitto! Barkatu, emakume, ez da horrenbesterako izango.
Kontxixi Beste zapataririk herrian balego....(Badoa herrenka)
Izeba Kontxixi honek beti du zerbait. Jakin nolakoa den eta iltzea utzi zuk berriz.
(Josetxo txistua jotzen sartzen da)
Josetxo Iepa!
Aita Gustora dator gure mutil hau gaur.
Izeba Bai, ez dira egun guztiak berdinak izaten,
Aita Zer, ondo, plaza inguruan paseatuz?
Josetxo Beno, egon da mingainluzeren bat hemen.
Aita Lan piska bat egin beharko zenuke ezta?
Josetxo Ez aita, ogi piska bat hartu eta banoa.
Aita Etxetik kanpo aurkitu al duzu lana?
Josetxo Bai, bokadiloa jaten.
Amona Oraingo gazteak jan eta paseatu.
Aitona Zer, gosetu?
Amona Gosetu ez, paseatu, paseatu.
Aitona A! haixetu.
(Semea joaten da eta alaba etortzen da)
Alaba Zer moduz nago, ama?
Ama Apaina, oso apaina. Dotore zaude soineko honekin..
Izeba Oso polita zaude, Iñaxi.
Alaba Banoa, e!
(Ate aldera abiatzen da)
Aita Bederatzietarako etorri, e!
Alaba Bederatzietarako? Zer egin behar dut bederatzietarako etorrita, oiloak perratu?
Ama Egia. Gizona, zaude isilik eta utz ezazu alaba pakean.
Alaba Zaude lasai, etorriko naiz.
(Joan egiten da)
Amona Ene! Ni, gaztetan, inoiz berandu etxeratu banintz, akabo hilabete osoko festak.
Aitona Zer, peztak?
Amona Peztak ez, festak, festak.
Aitonak A! Gaztak
Koplariak Zuen seme-alabok
Egun batez nork kenduko
lasai utzi, ez beldur izan
ez baitira galduko.
Ama Ea nolako pastela atera zaigun gaurkoan.
(Labetik pastel ederra ateratzen du)
Izeba Ño, itxura ederra dauka. A zer nolako pusketa jan behar dudan gaur gauean.
Ama Orain txokolate pixka bat bota gainetik eta lixto!
(Atea jotzen dute eta apaiza agertzen da)
Apaiza Arratsaldeon denoi.
Amona Arratsaldeon zuri ere, On Kandido.
Aita Beno! Falta zena.
Amona Gazta eta ogi piska bat nahiko duzu, ba? (Bila joaten da)
Apaiza Ez, ez, estimatuta dago, baina ez dut batere goserik.
Aita (Berekiko) Ezetz esan eta gero gazta erdia jango du.
Amona Eseri, eseri hementxe. Ardo piska baten bila noa (Ardo bila joaten da)
Aita (Berekiko) Beno, akabo botila ardoa.
Amona Holaxe, holaxe. Hartu gazta eta ogia lasai. (Amak ematen dion bitartean)
Apaiza Holako etxeak ez dira asko geratzen.
Aita Holako apaizak ere ez.
Amona (Aitonari) Ikusi al duzu On Kandido?
Aitona Zer, bandido?
Amona Bandido ez, Kandido, Kandido.
Aita Nahiko bandido bai.
Apaiza Ba bisitatxo bat egitea pentsatu dut prozesioko argazkiak erakutsiz.
Denak Ea, ikusi (inguratzen dira denak)
(Bitartean lapur bat sartzen da hanka puntetan eta tarta eramaten du)
Izeba Begira hemen zer ondo atera naizen.
Aita Hemen ere edaten ari zinen, On Kandido.
Apaiza Z u ere ez zinen urruti izango.
(Akolitoa presaka sartzen da)
Akolitoa On Kandido, On Kandido, Bidegoinetako Anttonio etorri dela gurdia bedeinkatzeko asmotan.
Aita Eskerrak, gaztarik gabe geratzen ari ginen eta.
Izeba Zaude isilik, gizona.
Apaiza Ordainetarako zerbait ekarri ote du?
Akolitoa Baietz uste dut, zaku bat ageri du behintzat gurdi gainean.
Apaiza Goazen orduan. Beno, mila esker, argazkiak hemen utziko ditut egun batzuetan. (Joaten da)
Denak Agur, bai, agur.
Aita Argazkien bila etortzen denerako merienda prestatu.
Izeba Ez duzu behintzat bakean utziko.
(Argazkiak ikusi ondoren beren lekutarea joaten dira)
Ama Nola liteke?
Aita Zer duzu orain?
Ama Zer dudan? Nork eraman du hemendik txokolatezko tarta?
Aita Azkenean ez gazta eta ez tarta. Esaten dizuet nik jende gehiegi sartzen dela etxe honetan.
(Umea agertzen da eskuan biletea duela)
Umea Begira ama, berrogeitahamar euroko biletea aurkitu dut.
Aitona Nirea, nire biletea da.
Amona San Donato! Diru kontuak ederki entzuten dituzu zuk.
Aitona Goizean galdu zait.
Umea Tira, tira aitona. Azken hamar egun hauetan ez zara etxetik atera eta.
Aita Hara, diruak sendatu du aitona.
Ama Hau diruzalea! Nola garbitu zaizkion orain belarriak.
Koplariak Diruaren usainak
sendatu digu aitona
berak ondo bereizten ditu
gauza txarra eta ona.
Aita Diru hori nik zuretzako utzi dudan propina izango da.
Umea Zure propinaren zain banengo!
Ama Diru horrekin zergatik ez duzu txokolatezko tarta bat ekartzen?
Izeba Horixe egin behar zenuke.
Umea Jooo...Beno, ondo da. Gero nik jan besterik ez dudala egiten esango didazue.
(Joan egiten da)
Amona Ai, zer mutiko txintxoa.
Aitona Zer, pintxoa?
Amona Pintxoa ez, bitxoa, zu bai zarela bitxoa.
Koplaria Familia arrunt batek
duen bizitzeko era
kantu honek erakusten du
ipuinaren bukaera.
2011/05/23
SAGUAK ETA BANPIROAK BREMENEN
Gaurko antzerkiak:
Sagutxu Kaskarina (1. Maila)
Vampireland (5. Maila)
Bremengo Musikariak (1. Maila)
A ze suertea! Dirua! Norena ote da?... Ez dago inor. Badakit zer egingo dudan! Kirol-txano bat erosiko dut eta nire buruan jarriko dut. Ez da munduan ni baino sagu politagorik izango!
NARRATZAILEA: Sagu Kaskarina dendara joan da txano polit bat erostera.
DENDARIA: Kaixo Sagu Kaskarina, zer nahi duzu?
SAGUA: kirol-txano bat nire buruan jartzeko.
DENDARIA: Tori.
SAGUA: Ez dago munduan ni baino sagu politagorik. Atarian eseriko naiz. Ez ote da inor agertuko? Ez ote nau inork ikusiko?
TXAKURRA: Uauuuuu! Uauuuuuuu! Egun on, sagutxu. Zein polita zaren! Ni Josune txakurremea naiz. Alarguna naiz eta hiru txakur txiki ditut hazitzeko…ezkondu nahi al zenuke nirekin ?
SAGUA. Zurekin ezkondu ? Ez, ez, ezta pentsatu ere ! Hiru txakur txiki hazteko dituen txakur batekin ezkondu ? Tira, tira ! Alde hemendik !
SAGUA: Ez ote da beste inor etorriko?
OILOA: Kokoroko
SAGUA: Egun on oiloa!
OILOA: Egun on sagua! Ez dut inoiz zu bezain sagu dotorerik ikusi. Ezkonduko al zara nirekin ?
SAGUA: Ni zurekin ezkondu? Zurekin? Ja-ja! Eta goizero esnatuko nauzu ezta? Eta ez didazu lo egiten utziko ezta? Ezta pentsatu ere, ez naiz zurekin ezkonduko. Alde hemendik!
ASTOA: Egun on sagua! Ez dut inoiz zu bezain sagu dotorerik ikusi. Ezkonduko al zara nirekin ?
TXERRIA: Egun on sagua! Ze guapo zaren! Ni txerritegian bakarrik nago eta zurekin ezkontzea gustatuko litzaidake.
SAGUA: Zurekin ezkondu? Ez dago munduan zu baino zikinagorik! Alde hemendik!
SAGUA: Ea , ea nor etortzen zaidan oraingoan.
ARDIA: Beeee, beeee! Egun on sagua. Zein zoragarria zaren! Nahi al zenuke nirekin ezkondu?
SAGUA : Zurekin ezkondu ? Ez dago munduan zu baino tuntunagorik! Dena kentzen dizute: artilea, esnea,...alde hemendik! Ez ditut tuntunak atsegin.
NARRATZAILEA: Beste animalia asko pasa ziren handik: behia, untxia, ahatea...Baina denei esan zien berdin, ez zela haiekin ezkonduko eta ez zela haiekin ezkonduko. Baina behin katueme eder bat azaldu zen...
KATUA: Miauuuu! Egun on sagua! Zein polita zaren! A, zein fina den zure isatsa! A ze moko xarmanta duzun! Eta biboteak? Ez ditut inoiz hain bibote ederrik ikusi.
SAGUA: Ez da hainbesterako izango...Zeuk ere oso bibote finak dituzu...Nola duzu izena?
KATUA: Nire izena Asensia da, eta zurea?
SAGUA: Hara ze kasualitatea! Nire izena berriz Asensio da.
KATUA: Ezkondu nahi al zenuke nirekin?
SAGUA: Oh bai, noski baietz, Asensia!
KATUA: Zatoz hona, Asensio, hurbiletik ikusi behar zaitut eta zure biboteak...ea, ea... zein politak! Muxu bat eman behar dizut. Tori...uaaammmmm. Zein goxo zegoen!. Nire aitonak esaten zuena: ez dago munduan sagu ezkon berri bat baino bazkari goxoagorik.Uuuuummmm!
Banoa hemendik, ea beste sagu ezkongai eta tuntunen bat aurkitzen dudan!
VAMPIRELAND (5. MAILA)
1. ESZENA
EDWARD: Kaixo, ni aita banpiroa naiz.
EVANGELINE: Kaixo, ni ama banpiroa naiz.
KATHERINE: Kaixo, ni alaba banpiroa naiz.
AMONA: Kaixo, ni amona banpiroa naiz.
LURTX: Grrrr (Denak altxatuko dira)
EDWARD: Gauerdia! Gosaltzeko ordua! Maitea, prestatu gosaria.
EVANGELINE: Banoa.
EDWARD: Ni hilerrira noa, osaba Bizenteri bisita egitera. Azken bolada honetan oso bihurri dabil. Eskeletoekin kontuz ibili behar da, udazkenetan ihes egiteko ohitura dute. Lurtx, lagunduko didazu? (Edward eta Lurtx joan egingo dira)
KATHERINE: Ama!
EVANGELINE: Bai?
KATHERINE: Niretzat zerealak, mesedez.
EVANGELINE: Aix…
AMONA: Ni gazte nintzenean errebeldea nintzen, zu bezala; baina bejetarianoa egitea! Gehiegizkoa da. (Lurtx eta Edward itzuliko dira)
EVANGELINE: Gosaltzera, familia!
Denak eseriko dira eta Evangelinek gosaria banan-banan zerbitzatuko die.
EDWARD: Eskerrik asko maitea; mmm, odol freskoa! (Katherineri gosaria banatzean, denek nazka aurpegia)
EDWARD: On egin familia!
DENAK: On egin! (Odola edango dute, Katherinek zerealak jaten jarraituko du)
EVANGELINE: Maitea, berria esateko ordua iritsi da.
EDWARD: Bai, Katherine…
KATHERINE: Bai, aita?
EDWARD: Azken bolada honetan oso arduratuta gaude zure jarrerarekin. Zerealak jaten dituzu, modan janzten zara eta gauez lo egin nahi izaten duzu. Ez al zara konturatzen hori ez dela normala?
EVANGELINE: Badirudi banpiro izateak lotsa ematen dizula. Pertsona normal bat izan nahi duzu, edo zer? (Katherine ixilik)
EDWARD: Erantzun zure amari! (Katherine negarrez hasiko da) …Horregatik, Transilvaniara itzultzea erabaki dugu.
EVANGELINE: Zure arbasoen lurraldea. Ziur hango haizearekin banpiro sena garatuko duzula.
KATHERINE: Baina nik ez dut hemendik joan nahi! Ez zait Transilvania gustatzen.
EDWARD: Guk esandakoa egingo duzu eta kitto! (Katherine negarrez berriro)
EVANGELINE: Utz idazue berarekin bakarka hitz egiten.
AMONA: Aizu Transilvaniara itzultzen bagara lagunak abixatu behar ditut! Ze pozik nagoen, berriro etxera! Nazkatuta nengoen N. Y. eko exekutiboen odola edatez. Hainbeste janari light jaten dute ez dutela ia zaporerik! Benga azkar Lurtx lagundu nazazu.
EDWARD: Lurtx, joan amonarekin. (Joan egingo dira. Katherine negarrez, amari bizkarra ematen; Evangeline zutik, gelatik bueltaka).
EVANGELINE: Katherine Von Hasself Iderdof. Orain dela 857 urte gure lehenengo arbasoa Titan Iderdof Transilvaniako Drakul gazteluaren jabe egin zen. Bertako banpiroak akabatuz. Harrezkero, Transilvaniako banpiro familia arriskutsu eta errespetatuena izan gara. Van Helsinen erruz NYra bizitzera etorri behar izan genuen arte. Gure ohiturak ahal izan dugun moduan zaindu ditugu urte hauetan, baina orain zuk ehunka urtetako lana pikutara bidali nahi duzu, eta hori ez, sekula ez!
KARHERINA: Ama, odola edaten dugu, jendea hitzen dugu, hilda gaude, ezin ditut lagunak izan, neska arraro bat bezala tratatzen naute beti institutuan. Nola nahi duzu nire abizenaz harro egotea? Neska normal bat izan nahi nuke! (Evangeline gelatik aterako da)
EVANGELINE: Gauzak prestatu, bihar joanen gara. (Katherine, negarrez, gelatik aterako da).
2. ESZENA
STEPHANO: Ai, zer ondo burtsan ditudan akzioak gorantz doaz!
AITONA: Golfera jolastera noa Obama presidentearekin.
KAROLINE: Iuju! Diru freskoa, auto berri bat erosiko dut! Zatoz katutxo.....
KATUA: orrazi berri bat behar dut, miauuuuuu.
EMILY: Ez, ez soineko urdin hori horterada galanta da.
SUSANE: Larunbateko afarirako erosiko dut.
EMILY: Baina erosi gorria, askoz ere politagoa da.
SUSANE: Ez, lehengo urteko Armaniren bildumakoa dirudi.
EMILY: Bai zera, hark eskote handiagoa zuen! (Telefonoa entzungo da)
STEPHANO: Maitea, hartu telefonoa mesedez…
KAROLINE: Baina azkazalak ez zaizkit oraindik lehortu.
EMILY: Banoa ni! banoa ni! Bai? Aja…Hil egin da? Ai, zer pena… Baina nor zen?
Ah, bai? Gaztelu bat… Eta non? Ba ez dakit non dagoen. (telefonoa eskegiko du. Berriz eseriko da)
GURASOAK: Emily, nor zen?
EMILY: Ba…ba, gizon bat… ah! Ez dakit! Beti niri uzten dizkidazue gauzarik arduratsuenak. (gelatik joango da korrika; telefonoa berriz, gurasoak azkar altxatuko dira.
STEPHANO: Bai? Eulogio Malpetti? Bai. Ah, ezinezkoa da! Baina zenbat ziren, 95? Orduan, normala da. Gaztelu bat Transilvanian? (telefonoa eskegiko du)
KAROLINE: Baina, zer gertatzen da? ESAN, zer gertatzen da?
STEPHANO: Maitea, osaba Eulogio hil da.
KAROLINE: Nor?
STEPHANO: Ba… egia esan ez dakit, urruneko osaba aitonaren bat izango zen…gauza da gertuko familiarik ez zuenez, gaztelu bat utzi digula. (saltoka biak) Familia! Maletak prestatu, oporretan goaz!
Aitona: (obamarekin egotetik buletatu) zer ? Gaztelura batera bueltatu behar, 900 urte eman ditut gaztelu batean bizitzen eta pisu batean egotea nahiago dut. Pisu bat New Yorken adibidez.
SUSANE: Gaztelu bat! Zer ondo! (Denak joango dira eta Emily itzuliko da)
KATUA: gaztelu zikina ? Nik ez dut arratoirik jango inoiz, ez pentsa nire BIFIDUS aktiboa utziko dudan.
EMILY: Aita, ama, azkenean gogoratu naiz! Aiton bat oparitu digutela eta… ez… gaztelu bat hil dela eta… ez! Aita? Ama? Jo, beti berdin!
Banpiroen iritsiera gaztelura
EVANGELINE: Oh, maitea! Zenbat urte gure etxera etorri gabe! Dena guk utzi genuen bezala dago!
EDWARD: Bai, armiarma sareak, hautsa…zer poza, etxean azkenean! Baina Katherine? sar zaitez!
EVANGELINE: Badakigu hasieran gogorra egingo zaizula.
EDWARD: Baina denborarekin zure banpiro sena berpiztuko da.
AMONA: Ai,ai, nire etxea! Oraintxe gogoratu naiz, goiko gelan ahaztu nuen banpiroen nire ordezko hortzak, sekulako falta sumatu dut! Haren bila noa, Lurtx!
EVANGELINE: Gure itzulera ospatzeko, soineko bat probatzera noa nire gelara.
EDWARD: Ni afaltzeko biktimaren baten bila noa. Katherine, ongi etorri! Zure etxean zaude! (Katherinek nazka aurpegiarekin begiratuko du eta bere gelara joango da)
4. ESZENA
Aberatsak iritsiko dira eta gurasoek beldurtuta zabalduko dute atea.
AITONA: Hobe pisua hobe pisua.
STEPHANO: Lasai alabak, ez da ezer gertatzen.
EMILY: Ez dela ezer gertatzen? Frankenstein agertzea besterik ez da falta!
SUSANE: Gau osoa daramagu ilunpetan gidatzen, eta zertarako? Etxe arraro eta zahar honetan amaitzeko?
EMILY: Gaztelu batera gentozela esan zenuten!
KAROLINE: Helbidean akatsen bat egonen da, gaztelu bat utzi digutela esan zuten. Haurrek arrazoi dute, leku hau…
STEPHANO: Beno, agian gaua delako itsusia ematen du; eguna argitua arte itxaron beharko dugu. Ikusiko duzue, dena beste kolore batekoa izango da.
KAROLINE: Eta non egingo dugu lo?
STEPHANO: Logelaren bat aurkituko dugu, eta gaur lehenengo eguna denez, denok batera egingo dugu lo.
KATUA: denok batera.....miau..... maiu ! ilea zapalduko didazue.........miau,,,,,,
ALABAK: Ai, leku hau beldurgarria da!
Edward hildakoarekin sartzen da.
EDWARD: Mnmm, ze baserritar potolo eta goxoa! Oraintxe bertan odol guztia edango nioke, baina argitzen ari du eta lotara noa, bihar gosaltzeko utziko dut hemen. Zer sorpresa hartuko duen nire familiak!
6. ESZENA
(Emily esnatu eta egongelara doa, hildakoaren ondoan eseriko da)
EMILY: Ez da bidezkoa! Beti tokatzen zait niri azkenekoa dutxatzea. Ah, badakit! Ba lehenengoa izanen naiz gosaltzen. Libre dago? (hildakoari) Nork egiten du hemen gosaria? Barkatu, zuk badakizu nor den gazteluko sukaldaria? Kaka, honek ez du nire hizkuntza ulertzen. Eta hemen zer hitz egiten ote da? You. . potatoes? Ez, noski, ingelesa ez. Bambino, torre de pisa, spaghetti carbonara? Joe, hemen ez al dute atzerriko hizkuntzarik ikasten eskolan? Zurekin ari naiz, eh? Aizu! Ze edukazio txarra! (bultza egingo dio, eta erori egingo da) Ai, ama, hil egin dut! Ezinezkoa da, hil egin dut!
SUSANE: Emily dutxa libre dago! (egongelan sartuko da)
EMILY: Ez gerturatu, ez ukitu! Superbotereak ditut eta hil zaitzaket!
SUSANE: Zer esaten ari zara, txolina? (Hildakoa ikusiko du) Ahhhhhhhhhh!
EMILY: Esan dizut!
SUSANE: Aita, ama! Hildako bat dago egongelan!
EMILY: Ez dut kartzelara joan nahi, marradun arropek potoloago egiten dute! (Amona sartuko da Lurtxekin, ordezko hortzak jarrita)
AMONA: Ai, ezin dut gehiago. Bidaiak gosetu egin nau. Zer ekarri ote digu Edwardek gosaltzeko? (Lurtxek Emily usainduko du )
LURTX: Grrrrrrrr.
AMONA: Zer, Lurtx? Baina gosaria oraindik bizirik dago eta! Nigatik ez balitz! (Bere lepora egingo du salto. Gurasoak sartuko dira.
STEPHANO: Zer dira oihu horiek?
KAROLINE: Baina zertan ari da amona hori? (banatzen saiatuko dira)
AMONA: Baina zuek nor zarete? Hau nire gosaria da, bilatu zuena!
STEPHANO: Amona gaixoa, burutik dago!
KAROLINE: Hori nire alaba da andrea, ez gosaria!
AMONA: Lurtx, lagundu! (biak joango dira)
SUSANE: Aita-ama, hor hildako bat dago!
GURASOAK: Zer?
EMILY: Baina nahi gabe izan da…
STEPHANO: Baina zer demontre ari da gertatzen etxe honetan?
KAROLINE: Gaztelua sorginduta dago! Alde egin nahi dut hemendik! (Katherine agertuko da)
KATHERINE: Zuek nortzuk zarete?
KATUA: Eta txakur nazkarri hori ?
EMILY: Azkenean! Ongi janzten den neska polit bat!
STEPHANO: Ez, zu nor zara?
KATHERINE: Ni Katherine Von Hasself naiz. Eta zuek? Hemen bizi zarete?
SUSANE: Gaztelu hau oparitu digute. Baina oso gauza arraroak gertatzen ari dira. Eta… uau, zer soineko polita daukazun!
KATHERINE: Ah, eskerrik asko. Zuek ere oso fashion zarete. Ahh! Hildako bat!
STEPHANO: Ez gara gu izan! Hor zegoen iritsi garenean!
EMILY: Bai aita, neu izan naiz, baina nahi gabe…
KAROLINE: Goazen hemendik, honek zoroetxea dirudi! (denak joango dira; Katherine alde batera eta besteak bestera).
AITONA: eta gaztelua saldu eta pisutxu eguzkitxu bat erosi MIAMIN?
7. ESZENA
(Edward eta Evangeline agertuko dira)
EDWARD: Baina zer zarata dator hortik? Ezin da lo egin!
EVANGELINE: Oh, maitea! Gosaria ekarri duzu!
EDWARD: Sorpresa bat zen, baina… zer egiten du lurrean? Lurtx! Amona! Non daude denak?
EVANGELINE: Ni gosaria prestatzera noa, maitea (hildakoa hartu eta joan egingo da; amona eta Lurtx sartuko dira)
AMONA: (Oso haserre, kolpe bat emango dio Edwardi) Baina nori bururatzen zaio gosaria bizirik ekartzea? Ikusiko duzu zer istilutan sartuko garen!
EDWARD: Zertaz ari zara?
AMONA: Zertaz? Lurtx eta ni esnatu garenean, familia oso bat zegoen hemen egongelan!
EDWARD: Oh, ez! Hildakoa ikusiko zuten! Zerbait egin behar dugu! Evangeline! Katherine! (biak agertuko dira)
EVANGELINE: Bai, maitea? Oraindik ez dago prest gosaria…
EDWARD: Familia oso batek gure gosaria ikusi du!
EVANGELINE. Eta zer egingo dugu orain? Gure bila etorriko dira! Alde egin beharko dugu berriz!
KATHERINE: Bai, NYera!!!!(denek gaizki begiratuko diote) Ideia bat zen…
EDWARD: Badakit, itzultzen direnerako prest egonen gara eta beraien lepora salto eginen dugu!
KATHERINE: Ez! Hori da bururatzen zaizun guztia? Jende hori hiltzea?
EVANGELINE: Beno, banpiro bihurtu ditzakegu.
KATHERINE: Zertarako? Gu bezala betiko sufritzen egoteko?
AMONA: Sufritzen? Ni ez naiz sufritzen ari! Ni oso zoriontsua naiz!
LURTX: Eta ni!
KATUA: zu ganbarara, zikin zaude eta ! mamamamama
AMONA: Badakit zein den neskatxa honen arazoa eta soluzioa bururatu zait.
EVANGELINE: Baina amona, orain arazo handiago bat dugu eskuartean.
AMONA: Bai, bai, entzun ondo: nire planarekin arazo guztiak konponduko dira. (Denak bilduko dira belarrira hitz egiteko, Katherine izan ezik)
AITONA: Bai emakume eder hau entzun beharko dugu ! GUAPA!
KATHERINE: Nik ez dut ezer jakin nahi. (eta joan egingo da)
8. ESZENA
Voz Off: Urtebete geroago….
Bi familiak elkarrekin bazkaltzen; denak banpiro dira baina neskak oso fashion.
EMILY: Zeinen gozoa dagoen azukrerik gabeko odol hau; gainera, ez du batere gizentzen!
SUSANE: Esan nizun bezala, Katherine, bihar festa gothiko bat ospatuko dute herrian, joango al gara? Horrela, soineko berria estreinatu dezakezu!
KATHERINE: Jo, eta zuek uste duzue Mortimer festan egonen dela? Hain du zuria larrua …bere lepoko zainek maitemindu egiten naute!!! Kontrolatu ezinik nabil azken bolada honetan.
STEPHANO: Beno, familia! Bihar ondoko hilerrietara joan gaitezke, norbait lurperatu duten ikustera.
KAROLINE: Eta emakumea bada, bere eraztuna edo lepokoak nahi ditut, maitea!
EVANGELINE: Gu, berriz, etxea txukuntzen hasi behar dugu, eh? Lurtx udaberria dator eta argi gehiegi sartzen da!!! Goazen.
DENAK: Goazen bai, goazen!
AMAIERA
BREMENGO MUSIKARIAK (1. MAILA)
Baserritarra (1): Etxetik kanpora! Zuk jan eta jan, eta nik lan eta lan. Ospa hemendik!
Narratzailea: Orain nola bizi? Astoa negarrez doa. Baina halako batean… ideia bat du.
Astoa: Danborra jotzen dakit eta danborra joko dut!
Narratzailea: Danborra hartu eta badoa herrirantz. Bidean txakur batekin topo egin du.
Astoa: O, txakur zaharra! Zer egiten duzu baserritik urrun?
Txakurra: Zahartu naiz eta baserritarrak baserritik bota nau.
Astoa: Zu ere bai?
Baserritarra (2): Etxetik kanpora! Zuk jan eta jan, eta nik lan eta lan. Lapurrak trankil dabiltza lapurretan. Txakur gazte bat behar dut. Ospa hemendik!
Astoa: Goazen txakurra!
Txakurra: Nora?
Txakurra: Zertara?
Astoa: Musika egitera. Nik danborra jotzen dut.
Txakurra: Ba… nik txindatak joko ditut.
Narratzailea: Astoak danborra eta txakurrak txindatak joaz herrirantz doaz.
Astoa: Zer da hori?
Txakurra: Katu bat miauka.
Astoa: O, baserriko katu zaharra da!
Txakurra: Negarrez dago.
Astoa: Egun on! Zergatik zaude negarrez?
Katua: Zahartu naizelako baserritik bota naute.
Baserritarra (3): Etxetik kanpora! Zuk beti jan eta jan, eta nik lan eta lan. Saguak ris eta ras trankil dabiltza etxean. Katu gazte bat behar dut. Ospa hemendik!
Astoa: Ez negarrik egin eta goazen!
Txakurra: Herrira.
Katua: Zertara?
Astoa: Musika egitera. Txakurrak txindatak jotzen ditu eta nik danborra.
Katua: Ba… nik txirula joko dut.
Narratzailea: Instrumentoak hartu eta herrirantz doaz pozik. Halako batean…
Oilarra: Kukurruku!
Katua: Baserriko oilar zaharra da!
Txakurra: Hau ere baserritik urruti dabil.
Astoa: Zer egiten duzu bide ertzean?
Oilarra: Baserritik bota naute.
Txakurra: Zergatik?
Oilarra: Baserritarrak esan dit oso zaharra naizela.
Baserritarra (4): Etxetik kanpora! Zuk beti jan eta jan, eta nik lan eta lan. Gaur goizean ez duzu kukurrukurik jo eta denok lo gelditu gara. Oilar gazte bat behar dut! Ospa hemendik!
Katua: Animo eta goazen!
Oilarra: Nora?
Txakurra: Herrira.
Oilarra: Zertara?
Astoa: Musika egitera. Katuak txirula jotzen du, txakurrak txindatak eta nik danborra.
Oilarra: Ba… nik gitarra joko dut!
Narratzailea: Gitarra, txirula, txindatak eta danborra hartuz, laurak herrira doaz pozik. Bat-batean…
Txerria: Kurrin, kurrin, kurrin…
Oilarra: Baserriko txerri zaharra da.
Txakurra: Hau ere baserritik urruti dabil.
Astoa: Zer egiten ari zara?
Txerria: Baserritik alde egin dut.
Txakurra: Zergatik?
Txerria: Zaharra naizelako hilko naute.
Katua: Lasai. Goazen!
Txerria: Nora?
Txakurra: Herrira.
Txerria: Zertara?
Oilarra: Musika egitera. Katuak txirula jotzen du. Astoak danborra, txakurrak txindatak eta nik gitarra.
Txerria. A! Nik bibolina joko dut!
Narratzailea: Gitarra, txirula, bibolina, txindatak eta danborra hartuz herrira doaz pozik etxe baten bila. Etxe batean sartzen direnean… bi lapur gauzak osten ari dira…
(zarata entzuten da)
1. Lapurra: Ze edo zer entzun duzu?
2. Lapurra: Ez, jarrai dezagun.
(zarata gehiago)
1. Lapurra: E! Beldur naiz!
2. Lapurra: Hobe da hemendik lehenbailehen alde egitea. Goazen!
Txerria: Ja, ja, ja bota egin ditugu!
Oilarra: Bai, etxe honetan geldituko gara bizitzen.
Katua: Kanta dezagun!
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
